رمزگشایی از سناریوی کشته‌سازی بهمن 89

 پروژه‌ی کشته‌سازی یکی از اقدامات دشمنان انقلاب اسلامی در فتنه‌ی 88 بود. این پروژه ابتدا در 25 خرداد 88 با تهاجم سازمان‌یافته به یک حوزه مقاومت بسیج در غرب تهران کلید خورد.

 

این توطئه‌ی بسیار پیچیده سپس در خرداد 88 با قتل «ندا آقاسلطان» در حوالی امیرآباد تهران و انعکاس بسیار گسترده‌ی آن در رسانه‌های بیگانه، مجازی و دیجیتالی وارد مرحله‌ای جدید شد.

 

فتنه‌گران و گروهک‌های ضد انقلاب در ادامه‌ی پروژه‌ی کشته‌سازی، با اعلام کشته شدن 72 نفر و عملیاتی‌نمودن سناریوی جنگ روانی، «ترانه موسوی» و «سعیده پورآقایی»، عملیات فریب و دست‏کاری افکار عمومی را پیچیده‌تر ساختند.

 

پیرامون چرایی اجرای سناریوهای نام برده شده به اختصار می‌توان به موارد زیر اشاره نمود:

 

1. نامتعادل‌سازی روانی جامعه و اعتمادزدایی از افکار عمومی؛

 

2. تزریق هیجانات کاذب به جامعه و بسترسازی برای شورش‌گری؛

 

3. بهانه‌سازی برای تداوم‌بخشی به اردوکشی خیابانی و شورش‌گری؛

 

4. متهم ساختن نظام به کشتار و مشروعیت‌زدایی از حاکمیت؛

 

5. اعتبارزدایی از نهادهای انتظامی، امنیتی و منفعل ساختن آنان؛

 

6. بسترسازی برای جنگ روانی پردامنه و فشار سیاسی علیه جمهوری اسلامی ایران؛

 

7. ایجاد پشتوانه‌ی بین‌المللی برای جریان فتنه.

 

تقارن شهادت «صانع ژاله» با برخی رخدادها، از یک‌سو تداوم پروژه‌ی کشته‌سازی را به اثبات می‌رساند و از سوی دیگر به رمزگشایی از آن کمک شایانی می‌نماید.

 

در میان سوژه‌های پروژه‌ی کشته‌سازی، دو مورد بیش از سایر سوژه‌ها قابل تامل می‌باشد:

 

· ندا آقا سلطان

 

·  صانع ژاله

 

«ندا آقا سلطان» در سال‌روز اعلام جنگ مسلحانه منافقین (30 خرداد 60) علیه نظام جمهوری اسلامی در یک سناریوی بسیار پیچیده به قتل رسید. با رمزگشایی از اجرای این قتل هدف‌مند، نکات زیادی روشن می‌گردد که بارزترین آن، نشانه‌رفتن «فصل‌الخطاب» بودن رهبری است. رهبر معظم انقلاب اسلامی در 29 خرداد 88 در خطبه‌های روشنگرانه‌ی نماز جمعه تهران، با تاکید بر بازگشت به مسیر قانون، خواستار پایان‌دادن به اردوکشی‌های خیابانی گردیدند.

 

این تدابیر از منظر گروهک‌های ضد انقلاب و بیگانه می‌توانست پایانی بر شورش‌گری باشد؛ از این‌رو با اجرای قتل هدف‌مند «ندا آقا سلطان» و انعکاس گسترده‌ی آن در رسانه‌ها و هم‌چنین تداوم‌بخشیدن به پروژه‌ی کشته‌سازی، بهانه و بستر لازم را برای شورش‌گری مهیا نمودند.

 

در ادامه‌ی این روند، با شهادت «صانع ژاله»، دانشجوی دانشگاه هنر در 25 بهمن 89 فاز جدید پروژه‌ی کشته‌سازی با - ترور هدف‌مند وی - کلید خورد.

 

تقارن شهادت «صانع ژاله» با رخدادهای زیر، از یک‌سو تداوم پروژه‌ی کشته‌سازی را به اثبات می‌رساند و از سوی دیگر به رمزگشایی آن کمک شایانی می‌نماید.

 

-  صانع ژاله از برادران سنی و کرد بوده است؛

 

-  وی در 25 بهمن مقارن با سالگرد اعلام موجودیت «گروهک ضد انقلاب کوموله» به شهادت رسیده‌است؛

 

- صانع ژاله همزمان با ورود آقای «عبدالله گل»، رییس جمهور ترکیه در تهران ترور شد؛

 

-  25 بهمن مقارن با برخورد ترکیه با «عبدالله اوجالان»، سرکرده‌ی «پ.ک.ک» می‌باشد.

 

با این توضیحات، به نظر می‌رسد فاز جدید پروژه‌ی کشته‌سازی در چارچوب سناریوی کلان آمریکایی - صهیونیستیِ پاسخ به تحولات منطقه‌ای در مبدأ، عملیاتی شده که اهداف زیر را مورد نظر داشته است:

 

1.  بی‌ثبات‌سازی محیط داخلی و مشغول‌سازی ایران؛

 

2. استمرار بخشیدن به آشوب‌های خیابانی و گسترده ساختن ابعاد آن به لحاظ جغرافیایی و قومی - فرقه‌ای؛

 

3. تأثیرگذاری بر محیط دانشگاه‌ها در راستای ایجاد آشوب در کشور؛

 

4. تحریک افکار عمومی در کردستان ترکیه، هم‏زمان با سفر آقای «عبدالله گل» به تهران و تأثیرگذاری بر مناسبات ایران و ترکیه؛

 

5. سایر اهداف پیش گفته در چرایی اجرای سناریو کشته سازی.

 

بنابراین با بازگشایی جعبه‌ی سیاه پروژه‌ی کشته‌سازی و ترور «صانع ژاله»، از یک‌سو می‌توان آشوب‌های 25 بهمن 89 و ترور نام برده شده را تحلیل نمود و از سوی دیگر نقش آمریکا و رژیم صهیونیستی را در فراخوان 25 بهمن تبیین کرد.